Acard 75 mg, 60 tabletek dojelitowych
Opis
Acard to tabletki dojelitowe powlekane, zawierające kwas acetylosalicylowy, który hamuje zlepianie się (agregację) płytek krwi. Acard to lek przeciwzakrzepowy. Stosuje się go długotrwale w profilaktyce chorób, zagrażających powstaniem zatorów i zakrzepów w naczyniach krwionośnych.
Zawarty w Acardzie kwas acetylosalicylowy, zaliczany jest do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Kwas acetylosalicylowy wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, hamujące agregację płytek krwi.
Na co jest stosowany kwas acetylosalicylowy? W małych dawkach: 75-150 mg na dobę, głównym działaniem kwasu acetylosalicylowego jest zmniejszenie zdolność płytek do agregacji i hamowanie skurczu naczyń. Aby zaobserwować działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne wymagane jest stosowanie większych dawek kwasu acetylosalicylowego w ciągu doby.
Skład
1 tabletka dojelitowa: 75 mg kwasu acetylosalicylowego.
Pozostałymi składnikami są: celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, kwas stearynowy, krzemionka koloidalna uwodniona, kwas metakrylowy i etyl akrylanu kopolimer (1:1), trietyl cytrynian, talk, emulsja antypienna.
Dawkowanie
1 tabletka produktu może zawierać 75 mg kwasu salicylowego (Acard 75 mg) lub 150 mg salicylowego (Acard 150 mg).
Zwykle zaleca się stosowanie – 1 tabletka (75 mg) na dobę, po posiłku. Połykać w całości, popijając niewielką ilością wody.
Działanie
Zawarty w preparacie Acard kwas acetylosalicylowy hamuje zlepianie się płytek krwi, zmniejszając w ten sposób zagrożenie zamknięcia naczyń krwionośnych.
Wskazania
Acard profilaktycznie stosuje się w zapobieganiu zawałowi serca u osób dużego ryzyka, w świeżym zawale serca lub jego podejrzeniu, w niestabilnej chorobie wieńcowej, w zapobieganiu powtórnemu zawałowi serca, po zabiegach chirurgicznych lub interwencyjnych na naczyniach, np. wszczepieniu pomostów aortalno-wieńcowych, plastyce naczyń wieńcowych, w zapobieganiu napadom przejściowego niedokrwienia mózgu i niedokrwiennego udaru mózgu oraz po ich przebyciu, u osób z zarostową miażdżycą tętnic obwodowych, w zapobieganiu zakrzepicy naczyń wieńcowych u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka, w zapobieganiu zakrzepicy żylnej i zatorowi płuc u pacjentów długotrwale unieruchomionych.